คำพิพากษาที่ 12282 ปี 2024 ของศาลฎีกา (Corte di Cassazione) เป็นส่วนหนึ่งของการอภิปรายที่สำคัญเกี่ยวกับสิทธิในการมีผู้ปกครองสองคนและการย้ายถิ่นฐานของเด็ก ศาลได้ยืนยันความสำคัญของการรับรองความสัมพันธ์ที่สมดุลและต่อเนื่องระหว่างบุตรกับผู้ปกครองแต่ละคน แม้ในสถานการณ์ของการแยกทางหรือการหย่าร้าง บทความนี้จะสำรวจประเด็นสำคัญของคำพิพากษา โดยวิเคราะห์เหตุผลของการอุทธรณ์และผลกระทบต่อครอบครัวที่เกี่ยวข้อง
ในกรณีที่พิจารณา A.A. ได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งของศาลเมืองเนเปิลส์ (Tribunale di Napoli) ที่อนุญาตให้ B.B. ย้ายบุตรไปอยู่ที่ปอร์เดโนเน (Pordenone) เพื่อเหตุผลด้านการงาน การตัดสินใจนี้ถูกคัดค้านโดย A.A. ซึ่งชี้ให้เห็นว่าการย้ายถิ่นฐานดังกล่าวจะขัดขวางสิทธิในการเยี่ยมเยียนของเขาและโอกาสในการรักษาความสัมพันธ์ที่สำคัญกับบุตรของเขา ศาลอุทธรณ์ (Corte di Appello) ได้ปฏิเสธคำร้องในตอนแรก แต่ศาลฎีกาได้ยอมรับคำร้องของ A.A. โดยเน้นย้ำถึงการพิจารณาที่น้อยเกินไปเกี่ยวกับระยะทางระหว่างสองเมืองและความจำเป็นในการพบปะระหว่างผู้ปกครองและบุตร
สิทธิของเด็กในการรักษาความสัมพันธ์ที่สมดุลและต่อเนื่องกับผู้ปกครองทั้งสองคนเป็นหลักการพื้นฐานที่ต้องได้รับการคุ้มครองเสมอ
ศาลได้อ้างถึงมาตรา 337-ter แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง (c.c.) ซึ่งระบุว่าผู้พิพากษาต้องออกคำสั่งเกี่ยวกับบุตร โดยยกเว้นการแทรกแซงใดๆ ที่ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ทางศีลธรรมและวัตถุของเด็ก หลักการนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการรับรองว่าการตัดสินใจเกี่ยวกับการย้ายถิ่นฐานของเด็กจะไม่กระทบต่อสิทธิในการมีผู้ปกครองสองคน นอกจากนี้ ศาลฎีกายังเน้นย้ำว่าผู้พิพากษาศาลชั้นต้นไม่ได้ประเมินคำแถลงของเด็กอย่างเพียงพอและผลกระทบของการย้ายถิ่นฐานต่อชีวิตประจำวันของพวกเขา
คำพิพากษาที่ 12282 ปี 2024 ถือเป็นก้าวสำคัญในการคุ้มครองสิทธิในการมีผู้ปกครองสองคน โดยเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการพิจารณาคำขอเกี่ยวกับการย้ายถิ่นฐานของเด็กอย่างรอบคอบ เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ผู้พิพากษาจะต้องสร้างสมดุลระหว่างความต้องการด้านการงานของผู้ปกครองกับสิทธิของเด็กในการรักษาความสัมพันธ์ที่สำคัญกับผู้ปกครองทั้งสองคน คำตัดสินนี้ไม่เพียงแต่ชี้แจงหลักการที่ใช้บังคับในสถานการณ์ดังกล่าวเท่านั้น แต่ยังให้ข้อคิดที่สำคัญสำหรับการพิจารณาคดีครอบครัวในอนาคตอีกด้วย