Cass. civ., Afd. I, Ord. nr. 15212/2023: De bewijslast bij de toerekening van de scheiding

De recente beschikking van het Hof van Cassatie, nr. 15212 van 30 mei 2023, biedt belangrijke inzichten in de beoordeling van bewijs in zaken van echtelijke scheiding. Het Hof behandelde een zaak waarin de verantwoordelijkheid voor het verlaten van de echtelijke woning werd betwist, waarbij het belang van de bewijslast in de context van scheidingen werd benadrukt.

De door het Hof van Cassatie geanalyseerde zaak

In de onderhavige zaak had het Hof van Beroep van Bari het beroep van B.B. ingewilligd en de uitspraak tot toerekening van de scheiding aan hem herroepen, ondanks het duidelijke verlaten van de echtelijke woning. De eiseres, A.A., tekende beroep aan tegen de beslissing, stellende dat het Hof de in eerste aanleg gepresenteerde bewijselementen niet adequaat had overwogen.

Het Hof van Cassatie heeft bepaald dat het vrijwillig verlaten van de echtelijke woning op zichzelf voldoende is om de scheiding toe te rekenen, tenzij bewezen wordt dat dit verlaten is veroorzaakt door het gedrag van de andere echtgenoot.

Juridische beginselen inzake scheiding

Volgens artikel 151 van het Burgerlijk Wetboek moet de rechter de omstandigheden die tot de scheiding hebben geleid zorgvuldig onderzoeken. Het Hof herhaalde dat de bewijslast rust op degene die de echtelijke woning heeft verlaten, die moet aantonen dat het verlaten is veroorzaakt door onverdraaglijk gedrag van de andere echtgenoot.

• De echtgenoot moet aantonen dat de onverdraaglijkheid van het samenleven reeds aanwezig was op het moment van het verlaten.
• Erkenningen van een partij kunnen als aanwijzingen worden gebruikt, maar niet als bekentenissen.
• De beoordeling moet ook rekening houden met de aanwezigheid van minderjarige kinderen en hun welzijn.

Implicaties van de uitspraak

De beslissing van het Hof van Cassatie om het eerste middel van beroep van A.A. in te willigen en de zaak te verwijzen naar het Hof van Beroep van Bari, benadrukt het belang van een adequate en logische motivering in beslissingen betreffende de toerekening van de scheiding. Het Hof benadrukte dat de beoordeling van de verantwoordelijkheid is voorbehouden aan de feitenrechter, die moet uitgaan van concreet bewijs en niet van subjectieve beoordelingen. Het ontbreken van een adequate motivering kan leiden tot een schending van het recht op verdediging en een beoordelingsfout in de zaak.

Conclusies

Deze beschikking vertegenwoordigt een belangrijke stap in het verduidelijken van de regels inzake de bewijslast bij scheidingen. Het Hof van Cassatie heeft met zijn beslissing de noodzaak van een grondige analyse van het bewijs en de omstandigheden die leiden tot de toerekening van de scheiding opnieuw bevestigd. Het is van cruciaal belang dat de feitenrechters deze aanwijzingen volgen om eerlijke en evenwichtige rechtspraak te waarborgen in familiezaken.