Oneigenlijk uitoefenen van financiële activiteiten: analyse van arrest nr. 1795 van 2024
Het recente arrest nr. 1795 van 17 december 2024 van het Hof van Cassatie geeft belangrijke verduidelijkingen met betrekking tot het misdrijf van oneigenlijk uitoefenen van financiële activiteiten, geregeld door artikel 132 van wetsdecreet 1 september 1993, nr. 385. Deze uitspraak past in een complexe juridische context, waarin de definitie en de gevolgen van dit misdrijf een cruciale rol spelen voor de bescherming van consumenten en de financiële markt.
Juridische aard van het misdrijf
Het Hof heeft vastgesteld dat het misdrijf van oneigenlijk uitoefenen van financiële activiteiten de aard heeft van een eventueel gewoonte-misdrijf. Dit impliceert dat het misdrijf zich kan manifesteren zowel door een enkele gedraging die het kan vormen, als door de herhaling van meerdere homogene gedragingen die dezelfde overtreding veroorzaken. Vanuit dit oogpunt benadrukt de uitspraak het belang van het in aanmerking nemen van de continuïteit van de illegale activiteit bij de beoordeling van strafrechtelijke aansprakelijkheid.
Implicaties voor verjaring
Een aspect van bijzonder belang dat in het arrest wordt behandeld, betreft de berekening van de verjaringstermijn. Het Hof heeft verduidelijkt dat, in geval van herhaling van de illegale gedragingen, de verjaringstermijn ingaat vanaf de laatste onrechtmatige daad, die samenvalt met de beëindiging van de gewoonte. Dit beginsel heeft directe gevolgen voor de mogelijkheid om personen die op oneigenlijke wijze hebben geopereerd strafrechtelijk te vervolgen, waardoor de termijnen waarbinnen een juridische actie kan worden ondernomen feitelijk worden verlengd.
Oneigenlijk uitoefenen van financiële activiteiten - Juridische aard - Eventueel gewoonte-misdrijf - Gevolgen voor de berekening van de verjaringstermijn. Het misdrijf van oneigenlijk uitoefenen van financiële activiteiten, bedoeld in art. 132, wetsdecreet 1 september 1993, nr. 385, heeft de aard van een eventueel gewoonte-misdrijf, aangezien het zowel kan voortvloeien uit een enkele gedraging die het kan vormen, als uit de herhaling van meerdere homogene gedragingen die tot dezelfde overtreding leiden, zodat in het laatste geval, wanneer het moment van de voltooiing van het misdrijf samenvalt met de beëindiging van de gewoonte, de verjaringstermijn ingaat vanaf de voltooiing van de laatste onrechtmatige daad.
Conclusies
Samenvattend vertegenwoordigt arrest nr. 1795 van 2024 van het Hof van Cassatie een belangrijke mijlpaal in de jurisprudentie betreffende het oneigenlijk uitoefenen van financiële activiteiten. Het verduidelijkt niet alleen de eventuele gewoonte-aard van dit misdrijf, maar biedt ook een significante interpretatie met betrekking tot de verjaringstermijn, die de verdedigings- en aanklagstrategieën in strafrechtelijke procedures aanzienlijk zou kunnen beïnvloeden. Het is van fundamenteel belang voor juridische professionals en burgers om zich bewust te zijn van deze aspecten, om een correcte toepassing van de geldende regelgeving en de bescherming van de betrokken belangen te waarborgen.
