Presuda br. 44020/2024: Obustava naloga za izvršenje kratkih kazni zatvora

Presuda br. 44020 od 7. novembra 2024. godine, saopštena 2. decembra 2024. godine, predstavlja značajnu odluku Suda u Ređo Kalabriji koja se odnosi na obustavu naloga za izvršenje kratkih kazni zatvora. Konkretno, Sud razmatra pitanje obračuna kazne koja se izdržava i mogućnost uključivanja umanjenja predviđenih članom 656, stav 10-bis, Zakonika o krivičnom postupku.

Normativni kontekst

Pitanje pokrenuto u presudi tiče se primene člana 656 Zakonika o krivičnom postupku, koji reguliše izvršenje kratkih kazni zatvora. Prema normi, predviđeno je da nadležni sud za izvršenje krivičnih sankcija može priznati umanjenja za vreme provedeno u pritvoru, ali samo nakon dokaza o stvarnom učešću osuđenog u programima resocijalizacije.

Zaključak presude

Kratke kazne zatvora - Obustava naloga za izvršenje - Obračun kazne - Mogućnost uzimanja u obzir umanjenja iz člana 656, stav 10-bis, Zakonika o krivičnom postupku - Isključenje - Razlozi. U pogledu obustave naloga za izvršenje kratkih kazni zatvora, kazna koja se izdržava mora se odrediti bez uzimanja u obzir umanjenja predviđenih članom 54 zakona od 26. jula 1975. godine, br. 354, iako se, u skladu sa članom 656, stavom 10-bis, Zakonika o krivičnom postupku, moraju navesti u nalogu za izvršenje, budući da je to beneficijum koji nadležni sud za izvršenje krivičnih sankcija može priznati samo nakon stvarnog učešća osuđenog u radu na resocijalizaciji.

Ovaj zaključak pojašnjava da, u slučaju kratkih kazni zatvora, sud ne može uzeti u obzir predviđena umanjenja prilikom određivanja kazne koja se izdržava. Ovo je ključni aspekt, jer podrazumeva da osuđeni ne može automatski imati koristi od eventualnog smanjenja kazne ako ne dokaže da je aktivno učestvovao u procesima resocijalizacije.

Implikacije presude

Posledice ove presude su značajne, jer stavljaju snažan naglasak na odgovornost osuđenog da dokaže svoju posvećenost procesu rehabilitacije. Ovaj sudski stav je u skladu sa principima evropskog krivičnog prava, koji teže promovisanju socijalne reintegracije osuđenih kroz mere resocijalizacije.

• Jačanje principa individualne odgovornosti.
• Jasnoća u tumačenju normi koje se odnose na umanjenja.
• Podsticaj za aktivno učešće u programima resocijalizacije.

Zaključno, presuda br. 44020 iz 2024. godine Suda u Ređo Kalabriji nudi važan osvrt na to kako se kazne zatvora moraju izvršavati i na fundamentalnu ulogu resocijalizacije u kazni. Ovaj pristup ne samo da obezbeđuje veću pravednost u primeni pravde, već doprinosi i humanijoj viziji krivičnog sistema.