คำอธิบายคำพิพากษาที่ 23024/2024 ว่าด้วยการหมิ่นประมาทและการชดใช้ค่าเสียหาย
คำพิพากษาที่ 23024 ลงวันที่ 22 สิงหาคม 2024 ของศาลฎีกา ถือเป็นการชี้แจงที่สำคัญเกี่ยวกับเรื่องการชดใช้ค่าเสียหายจากการหมิ่นประมาท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศาลได้ตัดสินว่าการยั่วยุจากผู้เสียหายไม่สามารถลดจำนวนค่าชดเชยได้ ตามมาตรา 1227 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง หลักการทางกฎหมายนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการปกป้องศักดิ์ศรีของบุคคลและชื่อเสียงของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบททางสังคมที่ได้รับอิทธิพลจากการสื่อสารออนไลน์มากขึ้น
บริบทของคำพิพากษา
คดีที่พิจารณาเกี่ยวข้องกับนักดนตรีที่ชื่อเสียงทางศิลปะของเขาได้รับความเสียหายจากการกล่าวอ้างที่หมิ่นประมาทซึ่งเผยแพร่บนเว็บไซต์ ศาลอุทธรณ์ปาแลร์โมได้เคยตัดสินแล้วว่าไม่สามารถลดค่าชดเชยได้เนื่องจากการยั่วยุที่ผู้ก่อความเสียหายอ้างถึง ซึ่งรวมถึงการละเมิดเครื่องหมายการค้าที่ถูกกล่าวหา ศาลฎีกาได้ยืนยันการตัดสินใจนี้ โดยเน้นย้ำว่าการกระทำที่ผิดกฎหมายของผู้ก่อความเสียหายเป็นสาเหตุที่เป็นอิสระของเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความเสียหาย
ความเสียหายจากการหมิ่นประมาท - การยั่วยุจากผู้เสียหาย - การบังคับใช้มาตรา 1227 ประมวลกฎหมายแพ่ง - การยกเว้น - ข้อเท็จจริง การชดใช้ค่าเสียหายจากการหมิ่นประมาทไม่สามารถลดลงได้ ตามมาตรา 1227 ประมวลกฎหมายแพ่ง เนื่องจากการยั่วยุจากผู้เสียหาย เนื่องจาก การตัดสินใจที่จะกระทำการที่ผิดกฎหมายโดยผู้ก่อความเสียหาย ถือเป็นสาเหตุที่เป็นอิสระของเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความเสียหาย ซึ่งในทางตรงกันข้าม ไม่สามารถถือว่าเชื่อมโยงกับข้อเท็จจริงของการยั่วยุด้วยการเชื่อมโยงที่สอดคล้องกับหลักการของความเป็นเหตุเป็นผลตามปกติ (ในกรณีนี้ ศาลฎีกาได้ยืนยันคำพิพากษาที่ถูกอุทธรณ์ ซึ่งเมื่อเผชิญกับการละเมิดชื่อเสียงทางศิลปะของนักดนตรี ซึ่งกระทำผ่านคำกล่าวอ้างที่รวมอยู่ในเว็บไซต์ของวงดนตรีของเขา ได้ยกเว้นความเป็นไปได้ในการลดค่าชดเชยเนื่องจากชุดของการยั่วยุที่ถูกกล่าวอ้าง ซึ่งรวมถึงการละเมิดเครื่องหมายการค้าที่ผู้ยื่นคำร้องเป็นเจ้าของ)
นัยทางกฎหมาย
การตัดสินใจของศาลฎีกาเป็นส่วนหนึ่งของกรอบกฎหมายที่กว้างขึ้น ซึ่งการคุ้มครองชื่อเสียงและเกียรติยศส่วนบุคคลมีความสำคัญอย่างยิ่ง กฎหมายของอิตาลีและกฎหมายยุโรปส่งเสริมการเคารพศักดิ์ศรีของบุคคล โดยยอมรับความเสียหายจากการหมิ่นประมาทว่าเป็นความผิดที่สมควรได้รับการชดเชยที่เหมาะสม ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ผู้ก่อความเสียหายจะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตน โดยไม่สามารถแก้ต่างพฤติกรรมของตนผ่านการยั่วยุที่ได้รับ
- การยอมรับศักดิ์ศรีส่วนบุคคล
- ความรับผิดชอบของผู้ก่อความเสียหาย
- ผลกระทบของการสื่อสารออนไลน์ต่อชื่อเสียง
บทสรุป
โดยสรุป คำพิพากษาที่ 23024/2024 ของศาลฎีกา ให้ความกระจ่างที่สำคัญเกี่ยวกับพลวัตของการชดเชยในกรณีของการหมิ่นประมาท โดยยืนยันอีกครั้งว่าการยั่วยุจากผู้เสียหายไม่สามารถนำมาใช้เป็นข้ออ้างในการลดความเสียหายที่ต้องชดเชยได้ หลักการนี้ไม่เพียงแต่ปกป้องชื่อเสียงของผู้เสียหายจากการหมิ่นประมาทเท่านั้น แต่ยังเสริมสร้างความรับผิดชอบของผู้ที่กล่าวอ้างที่สร้างความเสียหาย ซึ่งมีส่วนช่วยในสภาพแวดล้อมการสื่อสารที่เคารพและตระหนักรู้มากขึ้น
