Warning: Undefined array key "HTTP_ACCEPT_LANGUAGE" in /home/stud330394/public_html/template/header.php on line 25

Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /home/stud330394/public_html/template/header.php:25) in /home/stud330394/public_html/template/header.php on line 59
คำสั่งที่ 19071 ปี 2024: ภาระการพิสูจน์ในการแจ้งเหตุการณ์ประกันภัย | สำนักงานกฎหมาย Bianucci

คำสั่งที่ 19071 ปี 2024: ภาระการพิสูจน์ในการแจ้งเหตุการณ์ประกันภัย

คำพิพากษาของศาลฎีกาที่ 19071 ซึ่งออกเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2024 ได้ให้ข้อคิดที่สำคัญเกี่ยวกับประเด็นการแจ้งเหตุการณ์ในขอบเขตของการประกันภัย การตัดสินใจนี้มุ่งเน้นไปที่ภาระผูกพันของผู้เอาประกันในการแจ้งเหตุการณ์แก่ผู้รับประกันทันเวลา และผลที่ตามมาจากการไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันดังกล่าว

บริบททางกฎหมาย

ตามมาตรา 1913 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ผู้เอาประกันมีภาระผูกพันในการแจ้งเหตุการณ์แก่ผู้รับประกัน อย่างไรก็ตาม การไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันนี้อาจมีผลที่แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับลักษณะของการละเมิด ซึ่งอาจเป็นการเจตนาหรือประมาทเลินเล่อ อันที่จริง หากการไม่ปฏิบัติตามเป็นการเจตนา ผู้เอาประกันจะสูญเสียสิทธิ์ในการรับค่าสินไหมทดแทน ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 1915 วรรค 1 ในกรณีที่เป็นความประมาทเลินเล่อ ผู้รับประกันอาจลดค่าสินไหมทดแทนตามสัดส่วนของความเสียหายที่เกิดขึ้น ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 1915 วรรค 2

หลักการของคำพิพากษา

ของผู้รับประกัน ภาระผูกพัน - การไม่ปฏิบัติตาม - ลักษณะเจตนาและประมาทเลินเล่อ - ผลที่ตามมา - ภาระการพิสูจน์ของผู้รับประกัน - เนื้อหา - ข้อเท็จจริง เพื่อให้ผู้เอาประกันถือว่าผิดนัดต่อภาระผูกพันที่กำหนดโดยมาตรา 1913 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ในการแจ้งเหตุการณ์แก่ผู้รับประกัน จำเป็นต้องตรวจสอบว่าการไม่ปฏิบัติตามมีลักษณะเจตนาหรือประมาทเลินเล่อหรือไม่ เนื่องจากในกรณีแรก ผู้เอาประกันจะสูญเสียสิทธิ์ในการรับค่าสินไหมทดแทน ตามมาตรา 1915 วรรค 1 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ในกรณีหลัง ผู้รับประกันมีสิทธิ์ลดค่าสินไหมทดแทนตามความเสียหายที่เกิดขึ้น ตามมาตรา 1915 วรรค 2 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ในทั้งสองกรณี ภาระการพิสูจน์ตกอยู่กับผู้รับประกัน ซึ่งมีหน้าที่พิสูจน์ ในกรณีแรกคือเจตนาฉ้อฉลโกงของผู้เอาประกัน และในกรณีหลังคือผู้เอาประกันจงใจไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันและความเสียหายที่เกิดขึ้น (ในกรณีนี้ ศาลฎีกาได้ยกเลิกคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ปฏิเสธสิทธิ์ในการชดเชยเนื่องจากการแจ้งเหตุการณ์ล่าช้า โดยไม่ได้ให้เหตุผลเกี่ยวกับการที่ความล่าช้าเกิดจากเจตนาหรือความประมาทเลินเล่อของผู้เอาประกัน)

นัยเชิงปฏิบัติของคำพิพากษา

ดังนั้น คำสั่งนี้จึงชี้แจงความสำคัญของภาระการพิสูจน์ที่ตกอยู่กับผู้รับประกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้รับประกันต้องพิสูจน์:

  • ว่าการไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันในการแจ้งเหตุการณ์ของผู้เอาประกันเป็นการเจตนา หรือกล่าวคือ มีเจตนาฉ้อฉลโกง
  • ว่าการไม่ปฏิบัติตามเป็นการประมาทเลินเล่อ กล่าวคือ ผู้เอาประกันจงใจละเลยที่จะปฏิบัติตามภาระผูกพัน และสิ่งนี้ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้รับประกัน

ความแตกต่างนี้มีความสำคัญ เนื่องจากขึ้นอยู่กับความเป็นไปได้ที่ผู้เอาประกันจะได้รับค่าสินไหมทดแทนหรือถูกลดค่าสินไหมทดแทน ในกรณีเฉพาะนี้ ศาลได้ยกเลิกคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ไม่ประเมินแง่มุมเหล่านี้อย่างเพียงพอ โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการวิเคราะห์สถานการณ์ของเหตุการณ์อย่างละเอียด

สรุป

โดยสรุป คำพิพากษาที่ 19071 ปี 2024 ถือเป็นก้าวสำคัญในการคุ้มครองสิทธิ์ของผู้เอาประกัน โดยเน้นย้ำถึงภาระการพิสูจน์ที่ตกอยู่กับผู้รับประกัน เป็นสิ่งสำคัญที่บริษัทประกันจะต้องประเมินสาเหตุของการล่าช้าในการแจ้งเหตุการณ์อย่างรอบคอบ เพื่อให้สิทธิ์ของผู้เอาประกันได้รับการเคารพและคุ้มครองอย่างเหมาะสมเสมอ

สำนักงานกฎหมาย Bianucci