เมื่อเร็วๆ นี้ ศาลฎีกาได้ออกคำสั่งที่ 18230 เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2024 ซึ่งให้ความกระจ่างที่สำคัญเกี่ยวกับสัญญาธนาคารและข้อกำหนดของแบบหนังสือ คำตัดสินนี้เป็นส่วนหนึ่งของบริบททางกฎหมายที่ซับซ้อน ซึ่งแบบหนังสือตามกฎหมาย (forma ad substantiam) มีบทบาทสำคัญในการรับประกันความถูกต้องของสัญญา แต่ก็มีข้อชี้แจงที่สำคัญบางประการ
คำตัดสินที่พิจารณาอ้างอิงถึงสิ่งที่กำหนดไว้ในมาตรา 117 ของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 385 ปี 1983 และมาตรา 23 ของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 58 ปี 1998 ซึ่งกำหนดให้ต้องมีแบบหนังสือเพื่อความถูกต้องของสัญญาธนาคารบางประเภท อย่างไรก็ตาม ศาลได้ชี้แจงว่าข้อกำหนดนี้เกี่ยวข้องกับรูปแบบภายนอกของสัญญาและวิธีการแสดงเจตนาของข้อตกลงเท่านั้น โดยไม่ขยายไปถึงการส่งมอบเอกสารสัญญาเอง
สัญญาธนาคาร - แบบหนังสือตามกฎหมาย (Forma ad substantiam) - การขยายไปถึงการส่งมอบเอกสารสัญญา - การยกเว้น - เหตุผล ในเรื่องของสัญญาธนาคาร ข้อกำหนดของแบบหนังสือตามกฎหมายที่กำหนดไว้ในมาตรา 117 ของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 385 ปี 1983 และมาตรา 23 ของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 58 ปี 1998 เกี่ยวข้องกับรูปแบบภายนอกของสัญญาและวิธีการแสดงเจตนาของข้อตกลง โดยไม่ขยายไปถึงการส่งมอบเอกสารสัญญาที่ทำขึ้นในรูปแบบดังกล่าว ซึ่งหากละเลย จะไม่ก่อให้เกิดการโมฆะของนิติกรรมใดๆ
การตัดสินใจนี้มีนัยสำคัญสำหรับคู่สัญญาที่เกี่ยวข้องกับสัญญาธนาคาร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำตัดสินได้ชี้แจงว่าการไม่ส่งมอบเอกสารสัญญา แม้จะเป็นแนวปฏิบัติที่แนะนำ ก็ไม่ส่งผลต่อความถูกต้องของสัญญาเอง ซึ่งหมายความว่าสัญญาอาจถือว่าถูกต้องแม้ว่าจะไม่มีการส่งมอบเอกสารให้กับคู่สัญญาอีกฝ่ายก็ตาม
โดยสรุป คำสั่งที่ 18230 ปี 2024 ถือเป็นก้าวสำคัญในการชี้แจงพลวัตของสัญญาธนาคาร โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของแบบหนังสือในฐานะข้อกำหนดเพื่อความถูกต้อง โดยไม่ขยายความจำเป็นนี้ไปถึงการส่งมอบเอกสาร แนวทางนี้ แม้จะคุ้มครองสิทธิของคู่สัญญา ก็ยังให้ความยืดหยุ่นและทำให้กระบวนการทำสัญญาที่มักจะซับซ้อนและมีภาระหนักง่ายขึ้น สถาบันและผู้เชี่ยวชาญในภาคกฎหมายควรพิจารณาคำแนะนำเหล่านี้เพื่อการจัดการสัญญาธนาคารที่ถูกต้อง