Het Delict van Frauduleuze Aangifte: Analyse van Arrest nr. 37131 van 2024

Arrest nr. 37131 van 4 juli 2024, onlangs neergelegd, biedt een belangrijke reflectie op fiscale delicten, in het bijzonder op het misdrijf van frauduleuze aangifte door het gebruik van facturen of documenten voor niet-bestaande transacties. Dit arrest van het Hof van Cassatie, voorgezeten door rechter G. A., verduidelijkt fundamentele aspecten met betrekking tot het subjectieve element van het misdrijf en de noodzaak van specifieke opzet. Hieronder analyseren we de implicaties van dit arrest.

De Opzet bij het Delict van Frauduleuze Aangifte

Het arrest benadrukt dat het delict van frauduleuze aangifte twee hoofdelementen van opzet vereist: algemene opzet en specifieke opzet. Algemene opzet manifesteert zich in de bewuste vermelding van fictieve passiva in de fiscale aangiften, terwijl specifieke opzet verwijst naar de intentie om belastingen te ontduiken.

Fiscale delicten - Delict van frauduleuze aangifte door gebruik van facturen of andere documenten voor niet-bestaande transacties - Subjectief element - Aard - Eventuele opzet - Voldoende - Specifieke opzet - Bereiken van het doel van ontduiking - Noodzaak - Uitsluiting. Het delict van frauduleuze aangifte door gebruik van facturen of andere documenten voor niet-bestaande transacties vereist, vanuit subjectief oogpunt, algemene opzet, bestaande uit de bewuste vermelding, in de fiscale aangiften met betrekking tot inkomstenbelastingen of btw, van passiva waarvan de fictieve aard de dader zeker is of, in ieder geval, de mogelijkheid aanvaardt, evenals de specifieke opzet tot ontduiking, die het doel vertegenwoordigt dat het gedrag van de voornoemde moet animeren, maar waarvan het concrete bereiken niet noodzakelijk is voor de voltooiing van het misdrijf.

Implicaties van het Arrest

Dit arrest heeft diverse praktische implicaties voor juridische professionals en ondernemers. In het bijzonder verduidelijkt het dat het niet noodzakelijk is om het concrete bereiken van de ontduikingsdoelstelling aan te tonen om het misdrijf te kunnen vaststellen. Dit betekent dat de enkele intentie tot ontduiking, in combinatie met de wetenschap van de fictieve aard van de gebruikte facturen, voldoende is om de elementen van het misdrijf te integreren.

• Duidelijkheid over het onderscheid tussen algemene en specifieke opzet.
• Belang van bewustzijn bij het opstellen van fiscale aangiften.
• Mogelijke strafrechtelijke gevolgen, zelfs bij afwezigheid van daadwerkelijke ontduiking.

Conclusies

Arrest nr. 37131 van 2024 vertegenwoordigt een belangrijk referentiepunt op het gebied van fiscale delicten. De aanwijzingen met betrekking tot opzet en ontduikingsdoelstellingen zijn essentieel voor het begrijpen van de strafrechtelijke verantwoordelijkheden van economische actoren. Het is essentieel voor iedereen die werkzaam is in de fiscale sector om de grootste aandacht te besteden aan het opstellen van fiscale aangiften, vooral in een steeds strengere wettelijke context.