Commentaar op arrest nr. 44311 van 2024: Fiscale misdrijven en de aangifteplicht
Arrest nr. 44311 van 8 oktober 2024, uitgesproken door het Hof van Cassatie, behandelt een cruciaal onderwerp op het gebied van fiscale misdrijven: de aangifteplicht van inkomsten uit illegale activiteiten. Deze beslissing valt in een voortdurend veranderende juridische context, waarin fiscale transparantie en de legaliteit van inkomsten steeds meer centraal staan in de normatieve en jurisprudentiële aandacht.
De Wettelijke Context
Volgens artikel 14, lid 4, van wet nr. 537 van 24 december 1993 vallen inkomsten uit illegale activiteiten onder de belastbare inkomsten. Dit impliceert dat personen die dergelijke inkomsten verkrijgen, verplicht zijn deze aan te geven in hun aangifte en de verschuldigde belastingen te betalen. Het besproken arrest bevestigt dit beginsel en stelt dat het nalaten deze inkomsten aan te geven, de misdaad van een onjuiste aangifte vormt, ex artikel 4 van wetsdecreet nr. 74 van 10 maart 2000.
De Gevolgen van het Niet Aangeven
Het Hof heeft verduidelijkt dat het misdrijf van een onjuiste aangifte kan worden vastgesteld indien de inkomsten niet in hetzelfde belastingjaar aan een strafrechtelijk beslag of verbeurdverklaring zijn onderworpen. Dit aspect is van fundamenteel belang, aangezien anders, in overeenstemming met het grondwettelijke beginsel van draagkracht, een verlaging van het belastbaar inkomen wordt vastgesteld.
Fiscale misdrijven - Inkomsten uit illegale activiteiten - Artikel 14, lid 4, wet nr. 537 van 1993 - Aangifte- en betalingsverplichtingen - Bestaan - Gevolgen - Misdrijf van onjuiste aangifte ex artikel 4 wetsdecreet nr. 74 van 2000 - Mogelijkheid tot vaststelling - Uitzondering - Redenen - Feiten. Wat betreft fiscale misdrijven, vallen inkomsten uit misdrijven, ex artikel 14, lid 4, wet van 24 december 1993, nr. 537, onder de categorieën belastbare inkomsten als bedoeld in artikel 6, lid 1, presidentieel decreet van 22 december 1986, nr. 917, en zijn daarom onderworpen aan de daaruit voortvloeiende aangifte- en betalingsverplichtingen, zodat het nalaten hiervan in de aangifte van natuurlijke personen het misdrijf vormt van artikel 4 wetsdecreet van 10 maart 2000, nr. 74, indien deze niet in hetzelfde belastingjaar waarin de belastbare gebeurtenis plaatsvond, aan een strafrechtelijk beslag of verbeurdverklaring zijn onderworpen, aangezien in dat geval, in overeenstemming met het constitutionele beginsel van draagkracht, een verlaging van het belastbaar inkomen wordt vastgesteld. (Zie: Cass. civ., nr. 28375 van 2019, Rv. 655895-01). (Feiten met betrekking tot het niet aangeven van de opbrengst van het misdrijf van verduistering, reeds onderworpen aan een preventief beslag ten behoeve van de verbeurdverklaring van de winst van het misdrijf in een ander belastingjaar dan dat van de betwiste aangifte).
Conclusies
Samenvattend benadrukt arrest nr. 44311 van 2024 het belang van fiscale transparantie en de verantwoordelijkheid van belastingbetalers om inkomsten aan te geven, zelfs als deze uit illegale activiteiten voortkomen. Het Hof van Cassatie herhaalt dat legaliteit en fiscale eerlijkheid fundamentele beginselen zijn die de actie van elke economische actor moeten leiden, en benadrukt hoe het nalaten van deze plichten tot aanzienlijke strafrechtelijke gevolgen kan leiden. Daarom is het essentieel voor professionals en belastingbetalers zelf om zich bewust te zijn van hun fiscale verantwoordelijkheden.
