Frauduleuze faillissementsdelicten: commentaar op de uitspraak van het Hof van Cassatie, strafrechtelijke afdeling, nr. 39139 van 2023

De zeer recente uitspraak van het Hof van Cassatie, nr. 39139 van 2023, biedt belangrijke stof tot nadenken over het thema van frauduleuze faillissementsdelicten. In dit artikel analyseren we de belangrijkste beroepsgronden die door de beklaagde A.A. zijn ingediend en de argumenten van het Hof, met bijzondere aandacht voor de juridische implicaties die uit de beslissing blijken.

De context van de uitspraak

De zaak betreft A.A., veroordeeld voor frauduleuze en eenvoudige faillissementsdelicten, in verband met gedragingen van verduistering van fondsen tijdens het beheer van een vennootschap. Het Hof van Beroep van Cagliari had de uitspraak van de eerste aanleg gedeeltelijk hervormd, de straf verminderd en verklaard dat er geen reden was om verder te procederen voor sommige tenlastegelegde delicten. De verzoeker heeft echter achttien beroepsgronden ingediend, waarin hij de onjuistheid van de beoordelingen door de rechters van de feitelijke instanties aanvoert.

Belangrijkste beroepsgronden en juridische bevindingen

De inbreng ten behoeve van een toekomstige kapitaalverhoging geeft geen recht op terugbetaling tijdens het bestaan van de vennootschap, tenzij de operatie binnen een bepaalde termijn is besloten.

Een van de cruciale punten die door de verzoeker werden aangekaart, betreft de behandeling van de stortingen die ten behoeve van een toekomstige kapitaalverhoging zijn gedaan. De verdediging voerde aan dat deze bedragen niet als onderdeel van het vermogen van de failliete vennootschap konden worden beschouwd en daarom geen frauduleuze faillissementsdelicten konden vormen. Het Hof verwees echter naar de gevestigde jurisprudentie, volgens welke deze stortingen, indien niet vergezeld van een besluit tot kapitaalverhoging, buiten het vennootschapsvermogen vallen en geen opeisbare vorderingen doen ontstaan.

• Het Hof bevestigde de uitsluiting van de configuratie van bevoordeling bij faillissement, en benadrukte dat terugbetaling van bedragen niet legitiem is bij gebreke van een besluit tot kapitaalverhoging.
• De noodzaak van een bestemmingsbinding voor de stortingen werd herbevestigd, die, bij gebreke van een termijn, niet tijdens het bestaan van de vennootschap kunnen worden terugbetaald.

Conclusies

Concluderend vertegenwoordigt de uitspraak van het Hof van Cassatie, strafrechtelijke afdeling, nr. 39139 van 2023 een belangrijke bevestiging op het gebied van frauduleuze faillissementsdelicten, waarbij de grenzen en voorwaarden voor de terugbetaling van bedragen die ten behoeve van het kapitaal zijn gestort, worden verduidelijkt. Het Hof herbevestigde dat, om de configuratie van faillissementsdelicten te vermijden, het essentieel is om de wettelijke regels betreffende het maatschappelijk kapitaal en de rechten van schuldeisers na te leven. De beslissing biedt derhalve een nuttige impuls voor alle juridische professionals en ondernemers, en vestigt de aandacht op de noodzaak van een zorgvuldig en transparant beheer van bedrijfsmiddelen.